De laatste dagen hebben we weer volop gemerkt dat een klein beetje afzien soms geweldig wordt beloond! Na onze eerder tamme trip over de backwaters van Kerala, werd het stilaan tijd dat deze globetrotters nog eens in actie kwamen. Dus: half zeven bed uit, zeven uur buiten staan, een uur op de trein staan buurten met onze indische reisgenoten en vervolgens vijf uur met de bus richting Munnar. De drukte en het getoeter van het indische verkeer kan ons ondertussen al niet meer uit ons lood slaan, maar die scherpe bochten en grote dieptes gaven het reizen weer een nieuwe dimensie mee. Ze houden het toch graag spannend, die Indiers… Wanneer we na heel wat schudden en hobbelen de theevelden zien verschijnen, is alle ongemak snel vergeten. Een goeie soundtrack (Steel Drivers) maakt alles steeds nog beter en hier klopte het plaatje helemaal.
Na het plannen van onze trekking, het zoeken van een goedkoop hotel en een avondmaal in een lekker indisch stalletje is onze kaars helemaal uit. Om negen uur kruipen we onder de wol (het is hier in de bergen dan ook een stuk frisser), aangezien we onze wandeling om half zeven (!) aanvatten. Zonder morren springen we om half zes uit ons bed en vinden een tuk tuk die ons naar ons vertrekpunt brengt.
Wat een wandeling was me dat! Vertrekken in de ochtenddauw, een steile klim doorheen de theevelden, een nog steilere klim over een rotsachtige oppervlakte om tegen negen uur halt te houden op de top van een berg voor een ontbijt. Dat uitzicht, daar willen wij al eens voor puffen en zweten. Gedurende de rest van de dag wordt er stevig gedaald langs smalle zandpaden. Voor mij soms zelfs iets te stevig met mijn schuivende All Stars. Ach ja, het leven is een avontuur als je alles direct heeeeel spannend vind . Wannes vond het allemaal nogal meevallen precies… Ik zou het hoe dan ook meteen opnieuw doen. Dankzij onze opmerkzame gids hadden we zelfs het geluk twee heel zeldzame, maar gigantische eekhoorns te zien! Dan zijn wij content he…
Na een verkwikkende douche trekken we terug het stadje in om te genieten van de locale street food. Heerlijk! Geen geld, sympathieke en supertrotse Indische koks, een beetje opgaan in de massa,… Allemaal een klein beetje goor, dat wel, maar daar trekken wij ons niet zo veel van aan. We zijn er in elk geval toch nog niet ziek van geworden.
Na een nachtje rust opnieuw de bus op. Naar beneden was duidelijk meer op maat van het krakkemikkelig bakje. Na amper vier uur staan we immers terug in Eranakulam. Voor 5 roepies varen we onmiddellijk verder met de Ferry naar het Portugese koloniestadje Fort Cochin. Een paar uur zitten was voor ons geen overbodige luxe, met onze stramme kuiten en voeten vol blaren.
Ondertussen hebben we weeral onze weg gevonden naar de gezellige adresjes in de stad. Vandaag hebben we ons in een opwelling laten meenemen door een gezellige Riksja-driver die ons een spotgoedkope rondrit aanbood door ‘the real Cochin’. En dat was de moeite. We mochten binnengluren in een authentieke wasplaats, een strijkijzer op steenkool hanteren (er was immers weer een power cut), een gember drogerij bezoeken,… Helaas moeten we ook hier weer de verplichte winkels vol dezelfde souverniers meepikken. Het siert onze chauffeur wel dat hij laat zien dat hij hiervoor vergoed wordt (met rijstpakketten) en deze inkomsten nodig heeft om dergelijke rondritten rendabel te maken. Tsja, dan zijn wij uitgeklapt en ondergaan wij het allemaal maar een beetje. In ruil kunnen wij weer volop vragen stellen: over het dagelijks leven in India, hoe mensen hier samen leven met al die verschillende religies, hoe de verhoudingen tussen mannen en vrouwen zitten,… Het is allemaal nog heel moeilijk te bevatten en helemaal anders dan wat wij kennen, maar het is leuk te merken dat veel mensen hier gerust open over willen vertellen en benieuwd zijn naar onze gewoontes.
De komende dagen wordt hier nog volop de toerist uitgehangen en een beetje uitgerust. 4 februari wordt er immers weer een trein genomen naar Bangalore om ‘de Swami’ te bezoeken. Als we het programma mogen geloven dat hij voor ons heeft uitgestippeld kunnen we ons wederom schrap zetten voor een drukke week! Joepie!