De voorbije week werden wij onder de hoede van Swami Japananda genomen, een vriend van de familie Vanmechelen. Drie dagen had hij voor ons een verblijf in Bangalore uitgestippeld, waarna hij ons voor een aantal dagen persoonlijk ontving in Pavagada. Een lokale gastheer, die heel wat aanzien geniet in binnen- en buitenland, heeft zo zijn voordelen. We konden India helemaal in ons opnemen. Alle kanten van India. We staken zonder verpinken de kloof tussen rijk en arm over. Heel rijk en heel arm.
Tijdens ons verblijf in Bangalore werden we meegesleurd in de Indische variant van toerisme. Lange dagen, zo veel mogelijk zien, alles snel snel snel en vooral: zo veel mogelijk shoppen. Waar we het in Delhi best wel logisch vonden dat buitenlanders 5 tot 25 maal zoveel inkom betalen, stond ons dat in deze groep erg tegen. De gemiddelde deelnemer was relatief gezien veel rijker dan ons. Hoe dan ook, Mysore Palace was geweldig!
Bij gelukkig toeval, werd onze laatste trip geannuleerd wegens te weinig deelnemers. Zo hadden we tijd om Wannes te gerieven met een nieuwe e-reader en konden we de stad wat meer verkennen op onze manier. Vooral mensen kijken vanop een terras: hippe indiers die koffie drinken met hun laptop, iphone of ipad in de aanslag en met vaak meer bloot vel dan een gemiddelde westerse vrouw op een zomerdag laat zien. Later op de avond pinten drinken die meer kosten dan bij ons en waar een gemiddeld Indisch gezin een paar dagen van leeft.. Wij waren nog redelijk zuinig. De lokale yuppies lieten de shotjes Sambuka (5 euro is hier een fortuin!) stevig vloeien. Een stevig contrast met wat we de dagen erna te zien kregen in Pavagada!
Heel wat Indiers hebben ons al verteld dat je India niet kan begrijpen als je niet in ‘the villages’ bent geweest. Dat klopt. Dankzij de escortes die Swami voor ons regelde, konden we op plaatsen komen waar je je als toerist alleen beter niet kan begeven. Plaatsen waar ze nog nooit een blanke hebben gezien. Plaatsen zonder drinkwater of zonder medische hulp (voor Swami zich erin vastbeet). Plaatsen waar we handtekeningen moeten uitdelen en waar iedereen met ons op de foto wil. Plaatsen waar we worden uitgenodigd voor thee en mensen fier aan heel het dorp laten weten dat we bij hen te gast waren. Wij kwamen op plaatsen waar we ons op voorhand niets bij konden voorstellen. Wij kwamen op plaatsen waar je bijna omver gelopen wordt door bedelaars, omdat je een banaantje tracht uit te delen aan een oud hongerig vrouwtje. Wij kwamen op plaatsen waar mensen trots zijn op hun werk en op hun leefwereld en het is heel cool dat wij daar even deel van mochten uitmaken.
Qua contrasten kon deze week dus tellen. Nu kijken we weeral uit naar ons volgende avontuur. Vanacht vertrekken we richting Varanasi, waar op dit moment Kumbh Mela plaats vindt (in de nabije omgeving), worlds biggest congregation. Gisteren baadden er 30 miljoen mensen in de Ganges. Maar mama’s, wees gerust, wij bekijken het enkel vanop een veilige afstand…
